Bijna geen woorden voor....
Door: Marian en Joke
Blijf op de hoogte en volg Marian & Joke
10 September 2016 | Polen, Auschwitz
Zaterdag 10 september
Tegen achten staan we voor het loket met al 30 mensen voor ons, waar we een ticket moeten halen en iedereen gescand wordt. Er wordt streng gecontroleerd!
Er zijn zelfs al een aantal bussen met bezoekers!
We lopen eerst door het museum en zien verschrikkelijke foto's en films...
We zien de vele blokken en barakken... de duizenden foto's aan de muren... de enorme berg haren...
We worden steeds stiller...
Ik zie hoe de wereld langzaam in een woestijn herschapen wordt,
ik hoor steeds harder de aanrollende donder, die ook ons zal doden,
ik voel het leed van miljoenen mensen mee.
Anne Frank, dagboek 15 juli 1944
Wij zijn sprakeloos en voelen diepe ontroering en medeleven....
--- Auschwitz en Birkenau ---
Nadat we een beetje zijn bijgekomen rijden we naar een camping in Pinczów maar die kunnen we niet vinden. We vragen het bij een botenclubhuis en daar horen we dat de camping niet meer bestaat! "Maar u mag ook wel hier komen staan, hoor! We hebben ook een wc en een douche maar geen elektriciteit..."
Het terrein ligt aan een water en het ziet er super uit. Als Joke naar de prijs vraagt krijgt ze te horen: "Wat u er voor over heeft..."
Joke rijdt de camper het terrein op en ziet een leuke plek pal aan het water. Maar dan blijkt de grond te zanderig te zijn wat je niet kunt zien door het groen wat erover groeit en dan rijdt ze zich vast. Niet meer voor of achteruit te krijgen... Alleen maar dieper ingraven...
Help, wat nu?
De jongedame die zo behulpzaam was is het nu ook. Ze belt een vriend die er over een paar uur kan zijn, hij zal ons helpen. Don't worry, het is haar ook eens gebeurd.
Dan zetten we de tafel en stoelen maar vast aan de waterkant, drinken wat, eten een biskwietje en vinden het een prachtige plek. Hier willen we wel twee nachten staan!
De vriend komt toch al snel en met zijn 4x4 trekt hij ons bussie er zó weer uit en zet 'em op betere grond. Niet meer aan de waterkant...
En dan komt er van heel dichtbij een deltavlieger omhoog, zo-een met een motortje achter zich. Grappig!
Maar.... er komt ongeveer elke 2 minuten zo'n motording over en de muggen hebben ons inmiddels óók gevonden...
Opeens vinden we het hier niet meer zo leuk!
We vluchten naar binnen om te eten, douchen heel vroeg (die trouwens heerlijk is!) en sluiten ons om acht uur al in de bus op...
Wát een dag van tegenstellingen!
Morgen naar Warschau. Kijken hoe het dáár is!
-
12 September 2016 - 10:11
Adriënne:
Ik was al in flink wat kampen en het went gelukkig nooit. Je voelt het leed onder je voeten in de grond nog sijpelen. Ooit wil ik ook nog eens naar Auschwitz. Als ik er aan toe ben.
Geniet nog van jullie reis. -
12 September 2016 - 11:25
Puck:
Ook wij waren er (en nog, als we er aan denken) stil van.
Al die treurige zaken in dat musuem. Er brak iets in mij, toen ik die stapel kinderschoentjes zag....
Ieder, die dit ziet, denkt:"Dit mag niet meer gebeuren".
Je moet es kijken wat IS aanricht...
Ik heb begrepen, dat jullie niet naar Birkenau zijn geweest, da's vlak bij en nog indrukwekkender door de enorme afstanden! Voorbeeld: 75 voetbalvelden.
Auschwitz was een inderhaast opgeworpen kamp, wat al heel snel (!) te klein bleek te zijn, dus is er een gigantisch ander kamp, inclusief barakken, de gaskamers, de crematoria, de klinieken waar de vrouwen, die de beulen "ten dienste" moesten staan, onvruchtbaar gemaakt werden.
Het is maar goed, dat we niet a l l e s weten wat daar gebeurt is...
By the way....de Poolse muggen staan erom bekend dat ze dól zijn op het frisse Hollandse bloed en zėker, als het van twee hele lieve en gezellige meiden komt! -
12 September 2016 - 11:39
Erna En Imelda:
Goedemorgen
Dat jullie diep onder de indruk zijn was te verwachten. Als je Auschwitz genoeg vindt ga je niet naar
Birkenau.
Wij zijn vele jaren terug met de jongens in Dachau geweest en dat heeft ook een hele diepe indruk gemaakt.
Een aantal broers van mijn moeder zijn ook in de diverse kampen omgekomen en dat blijft onuitwisbaar.
Laat je niet ontmoedigen maar geniet van de prachtige dingen die je om je heen ziet.
Marian gaat het goed met je knie?
Liefs
Harense wichter -
12 September 2016 - 12:33
Marian En Jos:
Wat een indrukken. ..... ook via de foto's die we hier bekijken, voel je de emoties die jullie daar hebben ervaren. Het mag NOOIT meer gebeuren! Helaas hebben wij daar zelf te weinig invloed op. Er blijven altijd zieke geesten. .....
Probeer de draad weer op te pakken, er is ook nog veel moois te zien in het heden!
Liefs, Marian en Jos. -
12 September 2016 - 17:51
Louise:
Ik snap dat jullie geen woorden hebben. Het is onvoorstelbaar wat de gevangenen hier hebben meegemaakt. Dan is een vastzittende auto en doodgewone muggen weer heel aards. Maar goed ook. Liefs Louise -
12 September 2016 - 19:44
Jan En Gelly:
Weet je wat de ellende is na al de kampen, we hebben blijkbaar niets geleerd. En het gewone leven gaat vandaag de dag gewoon door ondanks de verschrikkingen toen en nu. Ook voor jullie, dus blijf genieten van jullie van jullie polen-trip.
Liefs uit STIENS
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
