Sneeuw!!!

*Woensdag 11 mei
Vanmorgen rijden we eerst naar het centrum van San Sebastián, jammer genoeg vinden we er geen parkeerplek en de garages zijn voor ons te laag.
We zien een interessante stad qua bouwstijlen, een beetje oud-Engelse stijl. Wel ontzettend drúk en dat zijn we niet meer zo gewend. Ja, in Pamplona was dat ook wel zo maar toch minder heftig.
Dit was dus San Sebastián in vogelvlucht…

Nu verder richting de Pyreneeën. Natuurlijk zoeken we weer de binnenwegen op en als we de camper ergens neerzetten om even van het uitzicht te genieten en naar de stilte te luisteren, komt er nog een buscamper aanrijden. Een stel uit Kampen!
We babbelen wat en dan gaan we ieder weer onze weg.
Wat is de wereld toch klein en óveral kom je landgenoten tegen, lijkt het wel…
We rijden door het bijzondere pelgrimsstadje St.-Jean-Pied-de-Port maar omdat we hier twee jaar geleden ook al waren besluiten we om door te rijden.
We stellen onze MiepMiep in op een cp in Oloron en daar is gelukkig nog één plek! Er staat echter een mevrouw die ons hevig gebaart weg te gaan en hoewel Joke haar diverse keren duidelijk maakt in het Nederlands en het Engels dat we haar niet begrijpen, bonkt ze op de camper als we tóch op die plek indraaien…
Ze zoekt steun bij andere camperaars maar die halen hun schouders op met een gebaar van “je zoekt het maar uit…”
Even later komt haar man met een enórme camper aanrijden die zich ook nog wel ergens tussen kan wurmen maar de boze blikken van háár doen ons alleen maar glimlachen.
We begrijpen nu dat ze “onze” plek vrij hield voor hun camper…
Mmm… eerlijk = eerlijk, we hadden het vermoeden al…
We lopen het stadje even in maar jammer genoeg begint het te regenen. Dan maar snel terug naar de camper waar Marian een heerlijke couscous weet klaar te maken!

*Donderdag 12 mei - Gefeliciteerd, Rob!
Vandaag willen we de échte bergen in! We stellen Miep in op de col d’Aubisque en slingeren steeds steiler (vaak 13%) en hoger en zien de besneeuwde bergen steeds dichterbij komen!
Wauw…
Wat geeft ons dit een geluksgevoel!!!
Twee jaar geleden reden we hier ook maar toen in een heel dichte mist. Met name Joke was toen héél teleurgesteld omdat ze wist dat hier hoge sneeuwbergen moesten zijn maar we zagen ze niet. En nu schijnt de zon en is het FANTASTISCH!!!
Op het hoogste punt staan drie gróte wielren-fietsen. De Tour de France is hier in 1910 voor de eerste keer over gegaan.
We moeten dezelfde weg weer terug omdat de volgende col is afgesloten. Is helemaal niet erg, de weg is weer prachtig!

Bij Laruns komen we een schaapherder tegen, op de fiets! Een grote kudde rent achter hem aan, geholpen door een stuk of vijf honden. Als er een auto aankomt stopt de “herder”, steekt een stok naar links en álle dieren blijven staan! Zodra de auto voorbij is fietst en rennen ze allemaal weer verder. Zó leuk om te zien!

We rijden verder naar een cp in Miélan waar nog een camper staat. Het stadje ziet er saai en vervallen uit en als het dan ook nog gaat regenen en onweren sluiten we ons lekker op in ons “huuske”…
Wát een geluk hebben we gehad in de bergen!!!

*Vrijdag 13 mei – Gefeliciteerd, Gerda!
Vanmorgen rijden we met heel donkere wolken boven ons weg uit Miélan, op weg naar Agen. Uiteraard via de kleine binnenwegen, D-wegen, want de N-wegen zijn ons soms al te groot en druk.
Als we een half uurtje onderweg zijn komt voorzichtig de zon tevoorschijn en blijft het droog! Daar zijn we al heel blij mee!
Ons eerste doel is de stad Agen. We zien een bijna lege parkeerplaats maar ja hoor, er hangt weer een hoogte-lat en daar kunnen we niet onderdoor… Na even zoeken vinden we toch een prima plek. We lopen de stad in om bij het Toeristenburo een routekaart te vragen voor de fietspaden, de jaagpaden, langs het Canal du Garonne. Die krijgen we en nadat we voor de “leuk” even rond hebben gelopen en de kathedraal Saint-Caprais hebben bezocht, rijden we naar de cp Valence d’Agen. Hier staan nog 6 campers en al gauw komen er twee NL campers naast ons staan. Later volgen er nog vier. Populaire plek dus!
Een prima plaats voor de komende twee nachten. Als het droog blijft willen we hier een eind fietsen!

*Zaterdag 14 mei – Gefeliciteerd, Marion!
Vannacht heeft het gegóten!
De ochtend lezen en puzzelen we wat, Marian sopt de bus een beetje en wast de hoes van het bed van Moon, Joke leegt het toilet en vult schoon water bij en als het tussen de middag droog en wat zonnig wordt besluiten we toch te gaan fietsen. Met Moon in de kar achter Marians fiets rijden we ca. 13 kilometer over het fietspad langs het Canal du Garonne. Een mooie rit langs een paar sluisjes.
Dan begint het licht te spetteren en als het echt dóór blijft regenen draaien we toch maar om. Er is geen plek om te schuilen, we hebben geen regenpakken bij ons en daarom fietsen we maar door. We komen drijfnat en steenkoud weer bij de camper aan en Marian springt meteen onder de douche. “Nog nooit zo genoten van een warme douche” zegt ze daarna blij!
Als het weer droog is hangen we onze drijfnatte kleding, zelfs ons ondergoed, in de zon over de tuinstoelen en tegen de avond is het grotendeels droog!
Nou ja, tóch bijna 30 kilometer langs het kanaal gefietst!