Prachtige reis...

Maandag 15 oktober...
Gelost en geladen rijden we om half tien weer weg van de camping richting Burgos. We rijden een mooie slingerweg hoog boven de kust en genieten van de diepte onder ons. Over bergen en heuvels rijden we, de zon schijnt, het is helder en de vergezichten prachtig!
In ons reisboek staat een tip om naar een plateau te rijden waar je uitzicht zou hebben over het hoog- en laagland.
En inderdaad, na een behoorlijk lange klim van 15% komen we via een heel hobbelige weg op een parkeerplaatsje aan, van hieruit zou het nog bijna 2 kilometer lopen zijn.
Dus húp, de scoot eruit, Marian erin en zo rijden/lopen we de aardige klim over een soort grindpad naar het eindpunt waar ons een uitzicht wacht…. FANTASTISCH!!!!
We zijn er stil van, zó mooi!
Zonder scoot zouden we hier nooit zijn gekomen!
Hierna zoeken we de cp op in Amurio via alweer een heel mooie weg met 15 haarspeldbochten...

Dinsdag 16 oktober…
Om naar Burgos te rijden moeten we dezelfde 15 haarspeldbochten-weg terug maar nu naar boven en dat is toch anders rijden. Maar wél leuk om te doen!
We vinden al snel een goede parkeerplaats en van hieruit is het ca. 10 minuten lopen naar het oude centrum.
De Pelgrimsroute loopt dwars door de stad en we zien de bekende Jacobsschelp dan ook overal, ook zien we heel veel pelgrims.
De grote kathedraal is van buiten heel mooi maar omdat ‘ie alleen is te bereiken via vele, vele trappen is dat voor ons (lees Marian) niet te bereiken…
We slenteren wat door de straatjes, zien veel mens-grote beelden, er is een gezellige drukte en als we weer bijna bij ons bussie terug zijn wipt Joke een apotheek binnen om (op advies van Marian) een doosje diclofenac te kopen voor haar pijnlijke knie…
Daarna rijden we naar de cp, waarbij Marian ook ca. 60 kilometer rijdt, in Torquemada waar Marian een grote pan macaroni maakt voor twee keer. Hoeft ze die overmorgen alleen maar op te warmen….
‘s Avonds lopen we het dorpje nog even door.
Ook hier snuffelt Moon bij veel deuren, klimt tegen muurtjes op, steekt veel haar neus in de lucht omdat ze iets speciaals ruikt… zou ze de geur van Spanje herkennen? We komen steeds dichter in de buurt waar Moon in 2014 van de straat is gehaald!

Woensdag 17 oktober…
Na een koude nacht rijden we in zeer dichte mist naar Valladolid en dat is echt jammer. Behalve dat het moeilijk rijden is zien we ook niets van de omgeving. We rijden namelijk vele kilometers over de Tierra de Campos, het land van de tarwe en gerstvelden. Een bijzonder gebied wat nu geel is van droogte én natuurlijk gedorst is.
We willen Valladolid bezoeken, een snelgroeiende stad met een oud centrum. Maar zoals zo vaak in steden gebeurd: we vinden écht geen parkeerplek!
We geven na wat rondrijden door de drukke stad de moed maar op en zetten in een buitenwijk MiepMiep op een camping in Tordesillas.
Hier komen we om half één aan, zetten de stoelen in de zon die hier gelukkig wél schijnt en lezen, breien, puzzelen, app’en, bellen en e-mailen wat. Én schrijven dit stukkie…
Ondertussen belt Joke minstens 10x met Scooby, de dierenopvang hier 28 kilometer vandaan, omdat we daar morgen heel graag heen willen. Ook mailt ze er naar toe.
Als er geen antwoord komt gaan we er morgen op de bonnefooi maar naar toe…
Moon is in 2014 van de straat gehaald en hier opgevangen. Hoelang ze hier was weten we niet. Met een transport met meer honden is Moon in november in Nederland aangekomen bij Dierenopvang Koningen in Balkbrug en na 5 dagen hebben wij haar geadopteerd. Een heel mager en angstig beestje… maar wij keken door haar angst heen en namen haar gewoon mee en iedereen weet wel wat een geweldige hond we al een lange tijd aan haar hebben!!!
Hoe het met ons Scooby-bezoek afloopt lezen jullie in het volgende verslag!

Laatste nieuws komt zojuist binnen van Scooby:
Hello, tomorrow impossible, we have a lot of work, sorry.

Och, wat vinden we dit jammer… we zijn teleurgesteld... vragen nog of het vrijdag dan kan… geen antwoord...