Avonturen in Slovenië...

Woensdag 20 mei
Om 10 uur zijn we weer reisvaardig maar we gaan eerst nog op zoek naar een LPG pomp want de gasmeter geeft aan dat er weer wat bij moet. Het opgezochte adres bleek niet te kloppen en zo rijden we de eerste 20 kilometer voor niets. We hopen op de snelweg naar Novigrad wat te vinden.
We rijden de prachtige Loiblpass tussen Oostenrijk en Slovenië. Wouw, wat een geslinger. Arme Moon glijdt vanwege de steile weg van haar kussen af!
Als we net de grens van Slovenië door zijn is daar de pomp met LPG. Joke vraagt even welke nippel ze moet gebruiken en meteen zijn ze bereid om te helpen. Er gaat voor €3,18 in, wat een koopje.
We krijgen hier in Slovenië een ont-zet-tend grote regenbui over ons heen!
Bij Kroatië is er een paspoortcontrôle.
Het weer is hier goed en we komen met zonnig weer aan op de camping. We mogen een plekje uitzoeken op het ACSI plaatsen-veld met veel Nederlanders op een kluitje. Dit is voor ons niet de camping waar we lang zullen blijven. Vreselijk!

Donderdag 21 mei
We pakken de boel weer op en kwart voor 10 rijden we weer, het is weer mooi weer. We kiezen voor een toeristische route langs de kust, wederom weinig zee te zien maar we genieten wel. De sfeer is hier zo anders, het doet meditereaans aan. Prachtige olijfboomgaarden waarvan er een vol met klaprozen staat, zo mooi. En alles afgezet met muurtjes van op elkaar gestapelde stenen.
Bij de stadjes is het weer zeer moeilijk om een parkeerplek te vinden, het is overal druk, eigenlijk hebben we dat nog niet tijdens onze reis meegemaakt. Het is wel weer even wennen met al die Nederlanders en Duitsers.
Dan zoeken we de uitgezochte camping op en vinden een goed plekje met uitzicht op de Adriatische Zee. Moon voelt zich ook weer thuis. We kunnen lekker in het zonnetje zitten en later fietsen we naar de supermarkt om een paar boodschappen te doen. Na het eten gaan we met Moon nog lekker een eindje wandelen.

Vrijdag 22 mei
Om half 6 is het gaan regenen en dat blijft zo de hele dag. Om half 10 spelen we een spelletje SkipBo en om half 11 zegt Marian dat we ook met de camper naar het stadje Pula kunnen rijden. Dit i.p.v. ons plan om die 8 kilometer te fietsen.
We zijn dat eigenlijk niet gewend want als we op een plek staan blijven we staan en gaan lopen of fietsen. We hadden al aan mensen gevraagd of ze een keer op Moon wilden passen en dat was goed maar nu kon Moon gewoon mee.
We vinden nu snel een parkeerplek, kopen een kaartje tot 13:36 uur en gaan met de plu op richting het centrum. Het is een mooie oude stad met een hoge poort, de Slavoluk Sergijevaka, we bezoeken even de eenvoudige Augustus Tempel evenals een Amphitheater uit letterlijk het jaar nul waar Moon (gratis) mee naar binnen mag. Alleen niet naar de tentoonstelling in de catacomben waar oude kruiken en andere opgravingen te zien zijn, en we zien vele smalle en steile straatjes, Joke scoort haar boek van Winnie the Pooh in het Kroatisch en als we weer bij de auto komen zit er een bekeuring onder de ruitenwisser...
Hoezo? We zijn precies op tijd!
Dan blijkt dat de bon om al 12.30 uur is geschreven en waarschijnlijk omdat het ticket te laag lag om te kunnen zien. We balen!
Dan belt Joke naar het nummer wat erop staat maar samen met een vrouw die moeilijk Engels spreekt komt ze er niet uit! Uiteindelijk begrijpt ze dat we naar het adres moeten komen wat op de bon staat en als we Miep daarop zetten blijkt dat dat om de hoek is. Joke loopt er even heen en legt er uit dat we de bekeuring niet willen betalen. We hebben immers een ticket en dat laat ze zien. Dan zegt de vrouw dat ze maar een bezwaarschrift in moet dienen...
Zo rijden we, nog steeds in de regen, weer naar de camping terug en overleggen we even wat te doen. Marian oppert om te overleggen met de receptie van de camping en dat doet Joke. Die adviseren een brief te schrijven en morgenochtend te gaan brengen i.v.m. een stempel van ontvangst. Ze kopieërt meteen alle bonnen én het bezwaarschrift wat Joke inmiddels heeft geschreven en dan besluiten we om dat morgen te gaan doen en meteen weer verder te trekken!
's Avonds nodigen Mariet en Ger ons in hun caravan uit om over onze reis door Hongarije te vertellen en welke campings we hebben gehad. Dat is natuurlijk leuk om te doen en we hebben verder een heel fijne avond. Heel gezellig en heel goede gesprekken gehad!
Zij zijn een erg aardig stel met een groot hart en doen veel voor anderen met name diegenen die het minder goed hebben. Zo zijn ze tijdens deze reis beiden vingerpoppetjes van vilt aan het maken omdat ze hierin een manier denken te hebben gevonden om contact met kinderen te maken. Zo willen ze graag een weeshuis bezoeken in Roemenië en/of Albanië.
We voelen allemaal een klik met elkaar en Mariet is ervan overtuigd dat we elkaar ooit weer tegen zullen komen.
De tijd zal het ons leren... Het zou leuk zijn!

Zaterdag 23 mei
Vanmorgen rijden we eerst naar de Pula Parking om een stempel te halen op de brief. Joke geeft aan weer een andere medewerker de originele bonnen en zegt dat er wel degelijk een ticket voor het raam lag. De man kijkt in zijn computer, vraagt of het parkeerbonnetje écht voor het raam lag want op de foto is dat niet te zien en zegt dat Joke daar "the next time" op moet letten. Joke krijgt al een beetje een blij gevoel bij die woorden en ja hoor, alles wordt gecancelled!!! Pfff, opluchting!
En het ging helemaal niet om een héél groot bedrag maar wel om het principe...
Daarna rijden we een groot stuk door een bebost gebied en dat slingert weer lekker door de hoge heuvels. Het is zonnig en aangenaam weer. Bij het dorp Ljivosti gaat de weg langs de kust van wat in het Kroatisch Rijecki Zaljev heet, een breed water met in de verte het eiland Cres. Bij een uitzichtpunt stoppen we even om rond te kijken, grote roofvogels te zien zweven en heel in de verte al de stad Rijeka te zien liggen.
Als we trek krijgen in een boterham vinden we een bankje op een heerlijke plek aan het water, nog steeds dat Zaljev. Het water is super-helder en mooi blauw/groen. Langs het water staan mooie en ook wat vervallen huizen die rond 1900 zijn gebouwd. Een uitstekende plek voor een lunch van de Lidl...
We vervolgen onze weg en zien nu de bergen wat verder van ons vandaan en er hangen dikke wolken overheen. Mmmm, geen goed teken! Máár de zon is er nog!
Bij Rupa gaan we de grens met Slovenië over en er wordt in beide landen gecontroleerd, we moeten de paspoorten laten zien. Daar staan twee jonge mensen die ons een folder geven van de grotten van Postojnska Jama. Marian leest die folder door en dan herinneren we ons dat Bea en Rob ons ook het advies gaven om die te bekijken. We rijden er naar toe want het is niet zo ver óm. De rondleidingen sluiten om vijf uur, het is nu vier uur dus we hopen een plekje voor de nacht te vinden en dan morgenochtend de grotten te bezoeken. Als we bij een parkeerwachter om info vragen wijst hij ons naar een camperplaats, mét stroom en water! We zien dat er al ca. 20 campers staan maar er is nog wel een plekje voor ons. Fantastisch!
We maken een praatje met onze buren uit Edam en zij adviseren ons morgen bijtijds een toegangsbewijs te halen waarop we besluiten dat nú maar vast te gaan doen!
Bij de kassa krijgen we een reservering voor morgenochtend 9 uur want dan gaat het eerste treintje de grot in... Beetje spannend voor Joke want zij is geen grotten-mens... Maar ja, ooit heeft ze geleerd dat het goed is dingen te doen die je niet leuk vindt of die je eigenlijk niet durft...

Zondag 24 mei
Half acht staan we op, laat Joke Moon uit, we ontbijten, om half negen lopen we weg en om negen uur zitten we (bijna) in de (ondergrondse) trein!
Terwijl we op het treintje staan te wachten met een groep van ongeveer veertig Japanners om ons heen gebeurt er iets leuks. We hebben opeens in de gaten dat er een paar dames over ons praten en als we ze vriendelijk toeknikken wijst er iemand naar het haar van Marian. Dat is natuurlijk héél wit én we zijn twee grote vrouwen. Via hun gids, die goed Engels spreekt, vragen ze of ze op de foto mogen met ons. En ach, dat vinden we wel grappig dus dat is goed.
Nou, als er één Japanner over de dam is... De een na de ander, ook mannen, willen op de foto en overal steken we natuurlijk bovenuit. Ze vragen natuurlijk waar we vandaan komen en dan laat een vrouw op haar mobieltje vele foto's zien van waar ze al zijn geweest en ja, óók in Holland: in Amsterdam! Maar we zien ook Manneke Pis en de Eiffeltoren, en op Joke's vraag aan hun gids hoelang ze in Europa zijn antwoord hij dat de groep 7 landen aandoet in 12 dagen...
Maar wat hebben we een plezier met z'n allen en dat schept een band! We doen de hele tour namelijk met elkaar dus zijn we anderhalf uur bij elkaar in de grot! Zó leuk!
Het treintje brengt ons in ongeveer 10 minuten naar het hart van de grot, vandaaruit lopen we met de gids omhoog en omlaag over heel goede paden en legt hij natuurlijk het nodige uit: de grotten zijn 200 jaar geleden ontdekt en sindsdien zijn er al 36 miljoen bezoekers van over de hele wereld geweest! Het is de enige grot met een ondergrondse trein en de temperatuur is er áltijd 9 graden.
We genieten van het vele moois wat we zien en zijn opeens verbaasd dat de hele wereld gewoon boven ons hoofd doorgaat. "Misschien staat de camper hier wel boven" als we weer een prachtige formatie zien.
Aan het eind van de rondleiding krijgen we 10 minuten de tijd om........ in een souvenirwinkel rond te kijken... Wat afschuwelijk om in die prachtige ondergrondse wereld zo'n shop te zien!! Wij nemen snel de eerstvolgende trein er weer uit maar hoe gezellig: onze Japanners ook! Er volgen nog een paar foto's en als we écht op het eindpunt zijn zijn daar tientallen foto's te koop voor 6,50 per stuk. Er zijn er twee waar wij op staan maar wij zuinige Hollanders kopen ze niet: voor 13 euro kunnen we een nacht op een camping staan... Wel maakt Joke effe snel een foto van de foto want hij is wel leuk...
Daarna lopen we terug naar de camper waar Moon heel goed op heeft gepast en wat is ze blij dat we er weer zijn!!!
We rijden weg en volgen natuurlijk onze MiepMiep die we op Bled hebben ingesteld. Maar Miep is wat van slag want ze laat ons een doodlopende weg in een piepklein dorp inrijden waar aan het eind niet te keren is. Door de supersmalle straatjes moet Joke dan ook achteruit terug. Ze krijgt het er warm van maar het lukt, zonder een schrammetje, wel!
Na Ljubjlana komen de eerste hoge bergen met witte sneeuwtoppen in het zicht en daar worden we altijd zó blij van!
We vinden al snel Camping Bled en daar hebben ze wel een plekje voor ons. We wandelen een eindje rond het meer en genieten van het mooie weer, de hoge bergen en het kerkje wat er in het meer op een eiland ligt!
Joke gaat een was draaien en doet iets heel doms, ze is namelijk niet zo'n huishoudelijk typje... In plaats van de was in de wasmachine te stoppen doet ze het in de droger, denkt dat het waarschijnlijk Sloveens is dat er geen zeepbakje is en doet de waspoeder dan maar zó bij het wasgoed. Dan doet ze vijf (!!!) euro in de automaat en dan gaat de machine zijn programma doen. Pas daarna ontdekt ze dat de wasmachine achter haar staat maar is te laat om de droger te stoppen. Dan dat hele programma maar laten draaien om daarná de was in de wasmachine te doen voor alweer vijf euro.
Als het programma klaar is gaat het nogmaals in de droger voor... ja ja, wederom vijf euro. Jeetje, wat een dure was is dat geworden!!!
Vele uren later is hij eindelijk klaar en vouwt Marian alles weer op zodat de kastjes weer lekker vol zijn!
Morgen blijven we nog hier in Bled en verder zien we wel!