Grossglockner, Krimml en meer...

Zaterdag 6 juni
Vandaag rijden we de Grossglockner Hochalpenstrasse en wow... wat is dát spectaculair!!!
Via het bekende plaatsje Heiligenblut slaan we ergens links af naar de Franz Josefs Höhe, slingeren naar ongekende hoogten en dan staan we bij de gletsjer en aan de voet van de hoogste berg van Oostenrijk, de Grossglockner, 3798 meter hoog!
De top ligt in de bewolking maar naar mate we langer blijven verdwijnt dat en zien we de top tegen de blauwe lucht afsteken. Zóóó ontzettend mooi! En wát een sneeuw zien we om ons heen!
Ook zien we diverse bordjes die naar plekken verwijzen waar murmeltieren, een soort marmotten, leven maar we zien er niet een. Ja, wel in de souvenirwinkel maar dan hebben ze een prijskaartje in hun oor... Grapje...
We lopen een poosje rond op het bezoekersplateau en zien dat het hier 12.5 graden is. Goed dat we nog snel een trui aan hebben gedaan!
Dan rijden we weer verder en hebben minstens 40 scherpe bochten, wat slingeren we heerlijk door dit fantastische landschap tussen de hoge besneeuwde bergen! Af en toe stappen we uit om van het bijzondere uitzicht te genieten. Marian maakt met plezier een sneeuwpop van wel 30 cm. hoog en we stappen uit om naast een hoge sneeuwwal te staan. Pas als je er naast staat zie je hoe hoog dat is! Ook maken we een babbel met een NL-camper-echtpaar die ook op een hoog uitzichtpunt staan te genieten.
Er rijden heel veel motoren, écht heel veel maar het valt ons ook op dat we zoveel scooterrijders zien. Ze hebben allemaal een nummer voorop dus het moet wel een georganiseerde tocht zijn. Wel een leuk gezicht al die scooters!
Als we later in een plaatsje boodschappen doen bij Hofer komt er een oudere Nederlander even bij ons aan op de parkeerplaats en hij moet zijn verhaal even kwijt: hij is 78 jaar en gék van Vespa-scooters, hij komt uit Vaals en is op zijn 7 maanden jonge scooter naar Zell am See gereden om met deze tocht mee te doen. Zijn zoon had hem gezegd dat hij het nú nog kon doen en volgend jaar weet je het naar niet. Hij had genóten van die 1200 Vespa-fans om hem heen en nu rijdt hij morgen weer terug naar Vaals op zijn scooter...
Geweldig toch?! "Later is nu" staat niet voor niets op onze camper...

We gaan op zoek naar een plekje voor de nacht, zien 2x een camping voor bijna 30 euro en dat vinden we dus echt teveel. Een camperplaats is ook goed en die vinden we in het boek van de ACSI. Ergens in een straatje in Uttersdorf vinden we het adres maar zien géén camperplaats maar dan komt een jonge vrouw naar ons toe die in het Nederlands vraagt of we op zoek zijn naar de camperplaats... Ja dus! "Rijd dan maar terug, ga 2x rechts en dan komt u op ons parkeerterrein!"
Het is aan de achterkant van hun pension waar ze met man, kind en schoonmoeder 2 jaar geleden mee zijn begonnen en nee, ze hebben niet aan Ik Vertrek meegedaan...
Een prima plek op grind voor max 4 campers, we mogen douche en toilet gebruiken, er is internet en de 4-jarige dochter Jip is meteen vriendje met Moon.
Wat een bof dat we dit plekje vonden, een aanrader voor eenieder!
Kleine Jip is niet bij ons weg te slaan, ze maakt leuke tekeningen bij en voor ons, zit gezellig te babbelen, kan in het Nederlands, Duits en Engels tot tien tellen en vindt sneeuw op de bergen in de zomer heel gewoon. Wát een dotje!
Na het eten skypen we weer eens met Syl, Marco en natuurlijk Gijs. Heerlijk om ze weer even te zien en spreken!
Maar dan gaat de lucht betrekken, zouden we dan nú het onweer krijgen wat we gisteren verwachtten maar wat niet kwam? Ach, we zitten ruim 100 kilometer verder en er zitten zóveel bergen tussen!
Maar het onweer kómt met grote klappen en het weerlicht achter elkaar door. De regen gaat over in grote hagelstenen die zelfs door het dichte dakluikje een weg naar binnen vinden! Nou ja, een enkeling dan.
Het gaat zó ont-zet-tend tekeer dat de bus af en toe staat te schudden en we bang zijn morgen flinke hagelschade aan de bus te vinden! Het onweer lijken wel 1000-klappers met oud en nieuw! Volgens Marian zijn het wel 3000-klappers, zó erg roffelt het op onze bus!
Moon is bang, ze zit rechtop en kijkt echt angstig. We troosten haar en dat helpt. Met een diepe zucht gaat ze liggen.
Wij zijn niet bang, doen zelfs de gordijntjes open om alles te zien! Dat hevige noodweer duurt 45 minuten maar nu, na 2 uren, regent het nog steeds en trekt het onweer de bergen over...
Als Joke gaat douchen komt ze Marian een handvol grote hagelstenen laten zien die op de grond liggen. Morgen de bus maar eens goed bekijken!

Zondag 7 juni
Na een rondje om de bus zien we gelukkig geen beschadigingen van de grote hagelstenen. Tjonge, wat ging het tekeer! Camperplaatseigenaresse Britt zegt ons dat ze niet bang was maar wel bang was dat de dakluiken in huis het niet zouden houden. Later lezen we in een krant dat een heel groot deel van Oostenrijk getroffen is door dit noodweer en de straten in Innsbrück onder water stonden en de brandweer overal hun handen vol had!
Na 13 euro te hebben betaald (10 voor het staan en 3 voor de stroom) rijden we in 30 kilometer naar de grootste waterval van Europa en op 4 na de grootste van de wereld, de Krimmler Wasserfälle. Hij valt in 3 levels 380 meter en het pad wat ernaast is aangelegd lopen we helemaal tot waar de waterval over de rand valt. Dit pad gaat zigzag supersteil naar boven en onderweg heb je spektaculaire uitzichtpunten!!! Totaal is dit steile pad 4 1/2 kilometer... pfff...
Maar het is echt grandioos om te zien hoe met donderend geraas zo ontzéttend veel water altijd en altijd maar door, valt. Soms staat er een prachtige regenboog in het stuivende water, ook zó mooi!
Maar daarna moeten we die 4 1/2 kilometer weer naar beneden en dat is, met name voor Marian, een aanslag op knieën en voeten! Vaak lopen we gearmd om elkaar te ondersteunen...
Moon loopt geregeld door de kleine stroompjes en lest zo ook haar dorst. Eenmaal terug bij de camper springt ze snel op haar bed. Oók moe, net als wij!
Via leuke plaatsjes als Gerlos (ook de mooie Gerlos-pass) en Zell am Ziller waar de winkels allemaal gesloten zijn vanwege de zondag, rijden we naar een camperplaats in Schwaz, dit is richting Innsbrück. Van de tien plekken is er nog ééntje over. We boffen dus!
We zetten stoelen buiten zoals anderen ook doen want binnen is het niet te harden. Het is buiten 30 graden en benauwd warm. Marian heeft geen puf om te koken en dat is echt een zeldzaamheid en dus gaat Joke op de fiets op zoek naar een pizzeria. Geen idee waar die te vinden is dus op de gok linksaf vanaf de camperplaats. En laat er nou een pizzeria tegenover zijn! Joke had de fiets eigenlijk niet eens nodig! We eten hem gewoon uit de doos, hebben we er ook geen afwas van!
Na nog een rondje met Moon te hebben gelopen besluiten we hier morgen ook nog een dag te blijven. We spelen buiten nog een paar potjes SkipBo en het is nu "afgekoeld" naar 25 graden, nog steeds benauwd warm. Ook nu onweert het boven de bergen maar er valt geen spat nattigheid.

Maandag 8 juni - Gefeliciteerd Annelie!
Vannacht was het ongekend warm. Met z'n drieën in een camper moeten slapen waar het 27 graden is, is niet leuk!!! We hadden alles wat open kon ook open staan maar toen het rond middernacht hevig ging regenen en onweren moest alles weer dicht. Pfff... Gelukkig koelde het daarna wat af en toen het weer droog was konden de raampjes en
dakluikjes weer open en hebben we geslapen tot 8 uur.
Om 8 uur rijdt namelijk de eerste camper weg en het starten van zo'n diesel-joekel hoor je natuurlijk wel!
Wij staan ook op en op ons gemak ontbijten we, tuttelen nog wat rond en na de koffie lopen we naar de burcht Freundsberg, die ligt op flinke hoogte boven ons stadje Schwaz. Het is weer een hele klim maar boven wordt het uitzicht beloond. We weten dat Montag = Ruhetag is en dus gesloten en daarna dalen we weer af naar het oude stadscentrum. Daar bezoeken we de Pfarrkirche Maria Himmelfahrt, de grootste gotische Hallenkirche van Europa die in 1502 werd gewijd.
Het kerkdak bestaat uit 15.000 koperen platen, het voormalig kerkhof is gevestigd onder vele arkaden. Heel bijzonder!
Daarna nemen we een kijkje in de kerk van het Franciscanerklooster uit 1512 maar als je binnenkomt stuit je op een smeedijzeren hek. Een mooi hek, dat dan weer wel.
Twee kerken op één dag is wel genoeg en daarom zoeken nu we het winkelcentrum op, heel modern en nieuw. Joke vond onderweg 1,50 en dat zetten we om in een ijsje...
Dat is het enige wat we er uitgeven.
Door het oude centrum lopen we weer terug, maken nog wat foto's van het oude stadhuis waar nu Italiaans restaurant "da Marco" in zit en gaan naar de camperplaats waar Marian in de zon gaat zitten breien en Joke dit verhaaltje tikt.

Dinsdag 9 juni
Vanmorgen rijden we eerst naar een heel leuk huis: Het Huis Op De Kop... in Terfens. Kijk voor de aardigheid eens op de site www.hausstehtkopf.at
Er is een huis gebouwd wat op de kop staat én een beetje scheef staat en dat voel je zodra je binnenkomt. De vloeren moet je bijna tegenóp lopen. Hoewel vloeren?
Eigenlijk loop je op het plafond. Alles maar dan ook alles hangt, ligt en staat op z'n kop. De woonkamer, de keuken, de slaapkamers, de garage. Zelfs de video die op de televisie wordt gedraaid is ondersteboven!
Marian wordt meteen bij binnenkomst al dizzy en gaat weer naar buiten. Ze vertelt het bij de kassa en daar krijgt ze het advies om héél rustig rond te lopen en alles ook rustig in zich op te nemen. Het gaat iets beter als ze dat doet.
Gelukkig is het nog vroeg en er zijn maar een paar bezoekers. Een bijzondere beleving en manier van kijken!

Daarna rijden we via Innsbrück en Imst richting Reutte maar onze Miep wijst ons in Imst een verkeerde weg, wat we natuurlijk niet weten. Deze weg gaat niet over de Fernpass maar over de Hahntennjoch en die pass ligt op 1894 meter hoogte. Een práchtige weg vol bergen en slingerende bochten maar de bewolking hangt jammergenoeg wel wat laag. Sóms zien we de hoge bergen echter door een gat in de bewolking.
Daarna wijst Miep ons nogmaals een verkeerde weg en rijden we naar het einde van de wereld, lijkt het wel. De mensen daar in Hinterhornbach hebben waarschijnlijk nog nooit een camper in hun dorp gezien. In het dorp houdt de weg op, gewoon omdat er een berg voor staat...
Bij Füssen gaan we de grens over en zijn we weer in Duitsland. In Hopfen am See informeren we bij een camping voor een plekje voor de nacht maar die vragen ruim 44 euro voor één nacht en dat doen we dús niet! Een tweede camping is al vol en zo belanden we op een camperplaats waar we ons moeten inschrijven bij een sportschool!
Er is op de camperplaats sanitair maar op de enige douche (voor ca. 20 campers!!) is defect. En we hebben juist zóóó'n zin in een warme douche na twee dagen!
Als we dat zeggen bij de receptie van de sportschool zegt de man: "Als je me 50 cent geeft mag je hier wel douchen!"
Dus wij met handdoeken, shampoo en een euro er naar toe en hebben we heerlijk lang onder een heel warme douche gestaan!
Later op de avond ziet Marian een boxer met een vrouw en man voorbij lopen. Ze springt overeind want ze wil wel even met ze babbelen. Tegelijk zakt ze terug op haar stoel en zegt dat ze dat niet durft, want ze verstaat ze misschien niet. "Ach joh, misschien zijn het wel Nederlanders!", zegt Joke waarop Marian haar stoute schoenen aandoet en de mensen aanspreekt. En laten het nou inderdaad Nederlanders zijn met hun Dara, ook 1 1/2 jaar oud en dezelfde kleur als Moon maar een slag groter!
Moon wordt uit haar slaap gehaald en komt naar buiten waarop de twee honden als dollen over de camperplaats rennen. Wát een plezier hebben die twee!
Meteen zegt de man dat ze ruimte genoeg hebben bij hun huis om onze camper neer te zetten en de honden kunnen dan in de hele grote tuin lekker spelen. "We wonen in Dedemsvaart, jullie zijn welkom!" Ze schrijven hun adres op een blaadje en de afspraak stáát!

Vanmiddag hebben we overigens een folder meegenomen van de Romantische Strasse die van Füssen naar Würzburg loopt, ruim 400 kilometer door de meest leuke en oude stadjes. Het lijkt ons een heel leuke route dus daar gaan we morgen aan beginnen!