Bijzondere dagen in Pécs en Zalaszántó...

Zondag 10 mei
Plotseling komt Sil met gespreide armen op ons toelopen, geeft ons een dikke knuffel en zegt: "Fijne Moederdag!"
Ach, wat lief. Wij hebben er nog geen moment aan gedacht!
Rond 10 uur rijden we weg, nagezwaaid door de hele familie.
Silvia schrijft die dag op facebook: "Vanmorgen hebben we met buikkrampen afscheid genomen van Marian en Joke... We vonden het erg gezellig met de moedertjes. Ook de jongens missen hun omaatjes!"
Wij voelen ook een lichte ontroering maar ja, we zijn trekkers en willen weer verder! Het Balatonmeer en Oostenrijk wachten nog op ons...
Ergens onderweg zien we dat er een markt is dus gaan we even kijken. Maar ook hier wat groente en fruit in dozen, schoenen netjes uitgestald maar kleding ligt op een grote hoop. Zoek maar uit wat je wilt. Het is een heel getrek voor de potentiële kopers. Voor ons is er niets bij...
We rijden verder door een vlak landschap met wat akkerbouw. We zien helemaal geen kuddes van koeien of schapen. Het Kiskunsági Nemzeti Nationaal Park is een groot en mooi gebied, veel moerassen, struiken en het is hier groener.
Af en toe steken we de Donau over, rijden 7 kilometer over de snelweg maar verkiezen toch steeds de B-wegen en die zijn in dit deel van Hongarije goed te rijden.
Van Judith komt een Moederdag sms'je en Marco belt even maar voordat Marian de telefoon heeft opgevist is hij al weg. Later belt Marian hem terug en maakt een skype-afspraak. Zó leuk om ze 's avonds weer even te zien!
In het SVR-boekje zien we een camping die ons aanspreekt, de Máré Vára in het gehucht Magyaregregy. Prachtige plaatsnamen komen we tegen maar wij beperken ons tot het uitspreken van alleen de eerste lettergreep, hooguit ook de tweede...
Ruimte genoeg op de camping, er zijn nog twee Nederlandse stellen dus héél stilletjes. Heerlijk!
We lezen een map met informatie over de omgeving door, skypen dus weer even met de kinders en liggen bijtijds in ons bedje.

Maandag 11 mei
Vanmorgen genieten we van de warme zon en lezen wat. Moon speelt veel met campinghond Klorus, die twee kunnen het heel goed samen vinden!
Na het eten stapt Marian op de fiets om in een plaatsje 10 kilometer verderop een vliegengordijn voor de camper te kopen. We hebben al allerlei soorten geprobeerd maar nooit was het hét goede gordijn. Op deze camping ziet Marian eindelijk wél hét gordijn...
Ze komt na een poosje weer terug en zegt dat ze niet kon pinnen. We spreken af dat we morgen weer verder trekken en dan eerst langs de bank gaan én de gordijnen zullen kopen.

Dinsdag 12 mei
We nemen afscheid van campingeigenaresse Carla en als we de rekening vragen lezen we dat we voor Moon niet hoeven te betalen. Er staat: Speelkameraad Klorus - nihil...
Wat aardig, he?!
We rijden eerst weer naar Szászvár om te pinnen en kopen dan de vliegengordijnen. Vullen de buik-van-bus met diesel en rijden naar het stadje Pécs. Daar zien we al snel de Familia Camping, zetten de camper neer en nemen de bus naar het centrum. De chauffeur gebaart dat Moon de muilkorf om moet en dat laat Moon gelaten toe. De lieverd laat het allemaal maar gebeuren, eerst dat ding om haar kleine snoet en dan het gehobbel in een volle bus...
In de bus komt Joke erachter dat thuis de batterij van de camera nog in de oplader zit... grrrr....!!! Ze zal proberen met de telefoon van Marian wat foto's te maken maar na 6 foto's geeft 'ie aan dat 'ie geen verbinding met de camera meer kan maken... Wéér grrr...!!!
In Pécs, wat de Europese culturele hoofdstad in 2010 was, lopen we wat oude straatjes door en verwonderen ons om de prachtige oude gebouwen. Joke neemt een kijkje in de synagoge en we lopen naar de basiliek waar een mooi park omheen ligt. En da's dan weer leuk voor Moon. Even gras onder de pootjes en meteen maar een plasje kunnen doen.
Joke wil héél graag het museum van Viktor Vasarely in, Marian en Moon blijven buiten op een bankje wachten omdat Moon niet naar binnen mag.
Bij een groot plein zien we een heel modern winkelcentrum en we negeren het bordje Verboden voor Honden. Joke is al een poosje op zoek naar een UV-filter voor de camera omdat de andere gebroken is tijdens een val. Nergens had men de goede maat van 62 mm. en nu proberen we het (weer) bij een MediaMarkt. Daar mag Moon ook niet naar binnen en tevens komt er een bewaker sommeren dat Moon het hele winkelcentrum niet in mag. Dús Marian weer naar buiten en Joke op zoek naar de filter. MM heeft het niet, ze wordt verwezen naar een fotozaak en bingo! Daar hebben ze hem wel! Blij-blij-blij! Het kost 13 euro, in Nederland heeft Joke 28 euro voor zo'n filter betaald!
Bij de bushalte is het héél druk met jonge mensen. Pécs is een studentenstad en het is lange tijd geleden dat we zoveel moderne jongeren zagen.
We besluiten te gaan lopen, we doen er 45 minuten over in de warme zon.
Hoe fijn is het dan om weer een herkenningspunt te zien, in ons geval een kerktoren, en te weten dat we dan bijna zijn...
Thuis ploft Moon op haar kussen, moe en warm. Wij zoeken de schaduw op en lezen wat en bereiden ons voor op de volgende overnachting in de buurt van het Balatonmeer.

Woensdag 13 mei - Gefeliciteerd, Gerda!
We rijden door het centrum van Pécs als Marian op een goed idee komt. Gisteren had Joke immers geen batterij in de camera? Nu wel, dus rijden we naar een parkeerplaats en gaat Joke alleen de stad weer even in om van de plekken waar we gisteren waren alsnog foto's te maken. Dat gaat vrij snel want de stad is niet groot en ze weet nu de weg. Komt het toch nog goed...
Daarna rijden we richting Keszthely. Onderweg genieten we van het vele Fluitekruid en de bloeiende bomen. (Morgen zullen we horen dat het Acacia's zijn...) Ergens zien we een tweedehands winkel en daar stoppen we voor. Voor Moon scoren we een leren bal. Ze had zo'n plezier bij Silvia met een oude bal van de jongens dat we er nu dus eentje kopen.
In het stadje Keszthely bezoeken we het Marsepein Museum. Moon laten we in de auto maar omdat het zo warm is loopt Marian niet rustig. Zij "vliegt" door het museum omdat ze Moon uit de auto wil halen en samen gaan ze alvast op het terras zitten.
We hebben over dit kleine museum gelezen in ons Hongarije-boekje en dat lijkt ons leuk. En het ís ook leuk! Zo'n honderd figuurtjes, auto's, prachtige (bruids) taarten, en allerlei andere voorstellingen zijn gemaakt van marsepein. Tot zelfs een kasteel aan toe waar men anderhalf jaar over heeft gedaan!
Op het terras drinken we een Cola, eten een stuk marsepeintaart en betalen we entree voor het museum. We betalen hiervoor 1350 Forinten oftewel 4,72 euro... Als vanzelfsprekend kreeg Moon een bak water aangeboden!
Dan zetten we de reis voort naar Zalaszántó, hier is een camping maar de belangrijkste reden is dat Henria hier woont. We kennen elkaar niet persoonlijk maar wel van de geboortekaartjesverzamelaarssite op Facebook. We weten van elkaar wat we verzamelen dus als we iets voor elkaar hebben sturen we dat op. En zo gaat het met vele verzamelaars op die site. We kennen elkaar van naam en soms zijn er ontmoetingen en morgen dus ook! We hebben vanavond wat gechat en morgen komt ze ons om 10 uur halen.
Op de camping waar we nu zijn zijn we de enige gasten, we hebben wéér een boomgaard voor onszelf! Moon kan weer lekker dollen in het gras en spelen met haar nieuwe bal. Voor zolang het duurt want het onweert behoorlijk in de verte.
Vanavond bevestigen we ons nieuwe vliegengordijn, de bestaande rail met "oogjes" schroeven we eraf en gebruiken de gaatjes en de schroeven om het nieuwe gordijn op te hangen. Een grote schroevedraaier lenen we van de campingbaas, een man van bijzonder weinig woorden maar wel vriendelijk en behulpzaam. Ook zaagt hij een onderdeel op maat en vindt het prachtig dat we dit klusje samen klaren... Als laatste knipt Marian de te lange slierten op maat en dan zijn we helemaal trots dat we dit zo goed hebben gedaan!
En ja hoor, zo rond 20 uur barst de bui los en flitst het enorm om ons heen. Het lijkt af en toe wel daglicht! Het klinkt trouwens wel heel gezellig op het dak...

Donderdag 14 mei - Gefeliciteerd, Marion!
Om 10 uur komt Henria ons halen, ze woont redelijk in de buurt van de camping met man en dochters Manon en Julia in een práchtig, ruim en licht huis wat uitkijkt over 100 hectare appelboomgaard (Elstar, Breaburn, Golden Delicious en JonaGold) wat allemaal van hun is. Ze kweken kwaliteitsfruit wat o.a. naar Engeland, Egypte en Cuba wordt uitgevoerd. Ook hebben ze 10 hectare abrikozen en een enkele perenboom.
Over heel grote delen van de boomgaard zijn hagelnetten gespannen anders zou een flinke hagelbui de oogst kunnen verwoesten.
Maar we beginnen met een kop koffie en thee en dan laat Henria ons haar verzameling geboortekaartjes zien, met name de vele, vele Manon en Julia kaartjes. Een heel mooie en leuke verzameling en allemaal opgeplakt en in ordners bewaard.
Voor Joke heeft ze een kaartje van een kindje van twee moeders voor haar verzameling. Is ze blij mee! Joke heeft voor haar niets meegenomen want we hadden géén idee dat we hier zouden komen...
Daarna lopen we met elkaar én de drie Duitse Herder-puppy's naar de varkens om wat brood te brengen en tijdens de wandeling tussen de appelbomen vertelt Henria veel over het bedrijf. Met name Marian heeft veel te vragen en Henria vertelt graag! Joke maakt de vele foto's.
Er lopen wel ca. 30 varkens, groot en klein, waaronder een paar Mangalica varkens, ook wel Wolvarkens genoemd, een Hongaars ras. Het zijn grappige varkens om te zien met al hun krulletjes! Hun vacht is stug en dus niet als "wol" te gebruiken.
De varkens lopen in een bos van mooie bomen die we onderweg ook veel zien en Henria weet ons te vertellen dat het Acaciabomen zijn.
Op het terrein is een kleine gedenkplaats voor de heer Jan van Kessel, hij had een hoge functie in de "appelbomen-wereld" en kwam hier graag uitrusten en wat vissen. Na zijn overlijden in 2008 hebben zijn collega's een mooie zachte spar gepland en een naambordje erbij gezet. Er staat een hek omheen met op elke hoek een metalen appel... (zie evt. http://www.gelderlander.nl/regio/rivierenland/jan-van-kessel-groot-geldermalsens-ondernemer-1.2659219)
Na een lekker broodje en kennismaking met dochter Julia die juist uit school komt, lopen we in 30 minuten terug naar de camping. Bij een kleine supermarkt kopen we een ijsje en al likkend wandelen we in de warme zon het laatste stukje, nagenietend van een héél fijne dag!.
Thuis draaien we een was en die hangt in de zon te drogen. We pakken de kaart van het Balatonmeer erbij en stippelen een route uit voor morgen. Er is echter de hele dag regen voorspeld dus als dat zo is blijven we een dagje thuis. Ook kijken we op de kaart van Oostenrijk waar we dat land binnen willen komen en wat we daar het eerste willen zien en doen. Maar dat kan dus nog een paar dagen duren...

Als Marian rond een uur of half zeven met het eten bezig is en Joke bij tafel wat zit te lezen hoort zij opeens: "Moooon, Móoohoon..." roepen. Helemaal verbaast gaat Joke naar buiten en daar komt Henria met dochters Manon en Julia aanlopen. Ze vond namelijk nóg drie kaartjes van kindjes met twee moeders en die komt ze even brengen!
Wat super-aardig!
De meisjes spelen met Moon met de bal en wij staan weer gezellig te praten, alsof we elkaar al jaren kennen. Dan gaat Julia Marian "helpen" in de keuken en Manon knuffelt Moon. Ze zouden haar alledrie wel mee naar huis willen nemen!
Tegen acht uur gaan ze weer weg en gaan wij eten. Daarna pakken we de was van de lijn die tóch nog steeds nat is en hangen alles in een soort keuken op een droogrek, is morgen vast wel droog!

Vrijdag 15 mei
De weersverwachting voor vandaag is regen en 14 graden, dat is de helft minder als dat we de laatste tijd gewend zijn.
We staan inderdaad met regen op en om half 10 spelen we al een spelletje SkipBo, de eerste wint Joke en de tweede Marian en zo staan we weer kiet.
Om 11 uur besluiten we toch naar de Stupa te lopen, ruim 3 kilometer hier vandaan. Moon gaat op de camper passen, nu het zo koel is durven we het wel aan. Met de plu op vertrekken we de heuvel op en na een uurtje zijn we er. De Stupa is de grootste van Europa en 20 jaar geleden door de Dalai Lama geopend. De Tempel is 2 jaar geleden gebouwd. Het is indrukwekkend, mooi en zo stil, het is goed om hier te zijn. Op onze sokken lopen we stilletjes rond...
Er zijn nog wat auto's met toeristen maar voor ons voelt het goed om te lopen.
Bij thuiskomst heeft Moon zich lekker op de bank genesteld en is blij dat we er weer zijn. Marian gaat meteen een stukje met haar lopen en Joke maakt even een babbel met de campingbaas. Hij legt uit waar de toilet geleegd kan worden en hoe we het drinkwater kunnen vullen.
Morgen trekken we weer verder, langs een deel van het Balatonmeer.