Weer bijzondere dagen...

Dinsdag 23 oktober…
Vandaag blijven we toch nog maar een dag op deze camping maar we gaan wél een rondrit maken met de camper.
We rijden door de bergen naar Piódão, een dorp waar de huizen van donkere leisteen zijn gemaakt en waarvan alle deuren en raamkozijnen blauw zijn geschilderd. Allen de kerk is wit met blauwe accenten.
Het dorp is tegen de berg opgebouwd en daarom zijn de straatjes heel schuin of met traptreden. Marian loopt een klein stukje en gaat dan op het dorpsplein in de schaduw zitten terwijl Joke het dorp door klautert en veel foto’s maakt. Ze fotografeert sowieso veel blauwe onderwerpen dus ze kan hier haar hart ophalen!
Weer terug bij Marian haalt ze Moon op uit de camper en bestellen we op een terras tapas, Joke met wat soorten ham en Marian met geiten- en schapenkaas. Lekker, hoor!
We krijgen er stukjes brood en olijven bij én twee mini potjes jam, water en Cola en de servetten zitten in een klein leistenen huisje met blauwe accenten. Ook de menukaart is op leisteen geschreven. Men blijft in de stijl!
We trekken weer verder, slingeren door de bergen naar beneden en komen nu een herderin met haar schaapjes tegen op de weg. Joke stopt, maakt wat foto’s en ja, ze mag de herderin ook op de foto zetten. De vrouw moet ervan grinniken als Joke haar de foto van haar eigen mooie koppie laat zien…
We zijn een aardig eindje van de camping en zien dat hier geen brand heeft gewoed, een jaar geleden. Het is frisgroen en het ruikt echt naar dennenbomen. We worden er een beetje blij van!
Op 8 kilometer voor de camping zien we een “Chinese” winkel. We zagen ze in Spanje al vaker. Heerlijk om weer eens doorheen te sneupen, zoals Marian dan zegt.
We kopen een roze bijzondere klok voor thuis, een jasje voor Moon tegen de nachtelijke kou in de camper, een vliegengordijn en een ruggensteun voor de scoot.
We zijn nu nog de enige gasten op de camping en kletsen nog wat met Liesbeth. Na het eten bereiden we de reis voor morgen voor.

Woensdag 24 oktober…
Als we gaan afrekenen met Liesbeth en Lydy raken we nog even aan de praat. Ze hebben veel last gehad van de branden vorig jaar, die angst heeft er flink ingehakt bij ze.
Ze vertelden dat de eucalyptusbomen van hun vellen en takken moeten worden ontdaan anders willen de fabrikanten ze niet hebben. Die willen alleen kale stammen.
Daarvoor worden de bomen in brand gestoken, zo raken ze van de vellen en takken af. Maar soms loopt zo’n brand gigantisch uit de hand en ontstaan er bosbranden, maar zo’n hevige als een jaar geleden was wel héél ernstig!
Enfin, na ruim een half uur nemen we afscheid-met-drie-zoenen en zwaaien ze ons uit tot we ze niet meer zien!
Bij welke campingeigenaren gaan we zo weg? Bij niemand dus!
Maar we hadden een leuke klik met elkaar!

We gaan naar Tomar en bij binnenkomst van de stad zien we al een Lidl. Daar worden we altijd een beetje blij van…
Als we de nodige boodschappen aan boord hebben rijden we in 10 minuten naar de camperplaats, een voormalige stadscamping en een pracht-plek tussen de bomen. Er staan minstens 20 campers maar je ziet elkaar bijna niet.
We lopen/rijden binnen 10 minuten naar het centrum en dat is een klein en best gezellig stadje. Voor Marian zijn de ongelijke stenen een behoorlijk gehobbel en de stoepen zijn hoog dus ze moet gewoon op de straat rijden. Gelukkig houdt het verkeer goed rekening met haar!
Bij de toeristeninfo halen we een stadsplattegrond, eten ergens weer eens een ijsje en gaan door leuke kleine straatjes. Via het stadspark zijn we zó weer terug bij de camper.
We zetten de stoelen buiten en genieten van de laatste zonnestralen van vandaag…

Donderdag 25 oktober… Gefeliciteerd Ans!!
We rijden al vroeg naar het kasteel van de Tempeliers hoog boven Tomar zodat Moon in de camper kan blijven, het is dan nog niet te warm voor haar.
We zien al snel dat de scoot niet mee hoeft: allemaal trappen! Maar dappere Marian neemt haar wandelstok en gaat gewoon mee. We zijn pensionada’s en hoeven daarom slechts de helft = drie euro entree te betalen...
Het is een heel groot kasteel uit de 12e eeuw, vele zalen, drie verdiepingen, binnenplaatsen, het staat op de Werelderfgoedlijst en is zó bijzonder, zó mooi! Je zou er eigenlijk eens op moeten Googlen, het is niet uit te leggen…
Na een uur hebben we alles gezien, is Marian bekaf ondanks dat ze geregeld even gaat zitten en maken we in de camper koffie en warme chocola en drinken dat op een bankje met uitzicht op de stad Tomar, ver beneden ons.
Daarna rijden we naar een aquaduct, gebouwd in de 16e eeuw, zes kilometer lang en gemaakt voor de watervoorziening van het kasteel. Ook weer heel bijzonder en vooral omdat je er bovenop kunt klimmen. Beetje eng maar zeer de moeite waard!
Ook hier pakt Marian haar wandelstok en dóét het gewoon. Zó sterk!
Maar vaak genoeg lukken dingen haar niet, hoor, dan heeft ze geen energie en blijft ze bij Moon. Soms is dat jammer maar ze geniet van de momenten dat ze wél kan!!

Tja, en dan weer verder, nu ligt het plaatsje Fátima op onze route. In onze routebeschrijving staat dit geschreven:

“Dit is één van de jongste en belangrijkste bedevaartplaatsen van de katholieke geloofsgemeenschap. Hier is Fátima in 1917 op de 13e van de maanden mei tot oktober verschenen aan drie herderskinderen. De laatste verschijning was op 13 oktober 1917 ten aanschouwe van de drie kinderen en 70.000 pelgrims, die zagen dat de regenboog plotseling ophield en de zon als een vuurbal in de lucht ronddraaide.”
(Wij vinden het maar een gek verhaal...!)

Diverse pausen hebben Fátima bezocht en op 13 mei en 13 oktober trekken veel pelgrims naar de processies. Maar ook op een gewone dag als vandaag zien we heel veel mensen die, soms armen vol, kaarsen aansteken, die een lange baan over het immense plein op hun knieën afleggen, die de mooie basiliek bezoeken en/of een mis bijwonen in de Verschijningskapel.
Het plein voor de basiliek is nog groter dan het Sint Pietersplein in Rome, Marian is zo goochem om de scoot te gebruiken en Moon nemen we gewoon mee.
Maar… zóveel trappen om in de basiliek te komen zou ze zelfs met de wandelstok niet redden. Dús zoekt ze met Moon een plekje in de schaduw en gaat Joke alleen naar binnen. Het is een niet eens zo’n grote kerk en helemaal wit, géén gouden toeters-en-bellen maar heel rustig. Echt mooi!
Voor Marian maakt Joke extra veel foto’s zodat ze tóch een indruk heeft.
We voelen er ons hier beter bij dan ooit in Lourdes…
Langs de vele souvenirwinkeltjes die natuurlijk allemaal Fátima-spulletjes verkopen lopen we terug naar de enorme parkeerplaats waar we een boterham eten en onze MiepMiep op het plaatsje Nazaré zetten. We gaan de kust opzoeken!
Gisteravond hebben we namelijk besloten om de zuidpunt van Portugal niet te bezoeken, we hebben nog zoveel moois te gaan terwijl we ook al zoveel moois en bijzonders hebben meegemaakt en gezien… Ook is er veel regen voorspeld in het zuiden. Blêêêhhh…..

Nazaré dus.
De cp vinden we weer gemakkelijk, het is er al tamelijk vol met campers, waarschijnlijk hebben we zelfs de laatste plek. Gelukkig zijn we niet zo groot!
De boulevard en het strand zijn heel dichtbij, in ons hemdje lopen we er naar toe. Maar we vergeten even dat we nu aan de frisse kust zijn dus dat is wat bibberen…
Moon gaat helemaal uit haar dak op het strand, rent als een dolle in het rond en neemt meteen ook een duik in de zee. Na die vele kilometers in haar mandje is dat natuurlijk heerlijk!
We lopen langs de vele winkeltjes met souvenirs en kleding, restaurants, hotels en appartementen en dan is het voor Marian opeens genoeg geweest. Haar energie zakt naar het nul-punt dus keren we om en gaan terug naar de camper.
Joke loopt nog terug naar het strand om de oude vrouwen die gedroogde vissen verkopen, te fotograferen alsook de gekleurde vissersbootjes die op het strand liggen. De vrouwen hebben rekken bij zich waarop (inkt)vissen hangen te drogen.
Een bijzonder gezicht!
Na het Kip Siam-diner doen we niets meer en kruipt Marian al vroeg “onder de wol”. Het was dan ook een volle en drukke dag waarin we zóveel nieuwe en bijzondere dingen hebben gezien!!!